Sign up with your email address to be the first to know about new products, VIP offers, blog features & more.

Rajskie wodospady i kolej śmierci

To już mój trzeci pobyt w Tajlandii, a na liście wciąż jeszcze tyle miejsc, które chciałabym odwiedzić! Tym razem nareszcie wybieram się do kompleksu malowniczych wodospadów, opisywanego jako ulubione przez moją koleżankę z Norwegii, Tajkę. Przy okazji przespacerowuję się mostem znanym z książki i filmu.

DSC_0205

Kanchanaburi to niewielkie senne miasteczko położone raptem dwie godziny jazdy od Bangkoku. Spokojne i całkiem przyjemne. Słynie z przecinającej je linii kolejowej, wybudowanej podczas II wojny światowej przez jeńców wojennych (aliantów), która miała zaopatrywać wojska japońskie stacjonujące w Birmie.

Plan przewidywał ukończenie budowy 400 km trasy prowadzącej przez dżunglę i góry w ciągu roku, co narzuciło szaleńcze tempo. Do niewolniczej pracy zmuszono ponad 300 tysięcy jeńców wojennych m.in. z Holandii, Wlk. Brytanii i Australii, jak i azjatyckich robotników. Ze względu na katorżniczą pracę w upale, złe warunki mieszkaniowe i choroby z tym powiązane, codziennie umierały tam setki osób. Łącznie śmierć poniosło 16 000 jeńców i 90 000 Azjatów.

Obecnie jedynie 77 km trasy jest czynne – na odcinku z Nam Tok do Kanchanaburi. Jej część prowadzi przez gęstą dżunglę. Ponoć warto przejechać się tam pociągiem ze względu na widoki, ale nie mieliśmy wystarczająco czasu, żeby się o tym przekonać.

Najbardziej znanym odcinkiem trasy jest most na rzece Kwai, w Kanchanaburi właśnie. Ten metalowy, którym możemy się przejść (lub przejechać) dzisiaj, jest późniejszą rekonstrukcją oryginału wybudowanego w 1942 r. W pierwotnej wersji był drewniany.

DSC_0162

pociąg kanchanaburi

DSCN5600
po moście można chodzić nawet, kiedy przejeżdża pociąg- są zatoczki, w które da się przed nim uciec

Most jak most, gdyby nie jego historia to nie jest niczym szczególnym. Jest też muzeum poświęcone jemu, jak i wojnie, jednak nie wchodziliśmy do środka. Oprócz tego pozostałością po wojnie jest cmentarz, na którym spoczywają jeńcy zmarli przy budowie kolei śmierci. Dotarliśmy tam tuż przed zachodem słońca, kiedy już był zamknięty, ale ogrodzenie nie jest wysokie i dało się przeskoczyć :)

DSC_0226

DSC_0231

Jednak to nie most ani cmentarz był celem naszej wyprawy do Kanchanaburi. Senne miasteczko miało być naszą bazą wypadową do Parku Narodowego Erawan.

Wodospadów jest siedem, położonych kaskadowo na tej samej rzece. Pierwsze nas trochę rozczarowały i już zdążyliśmy stwierdzić, że nie warto było przyjeżdżać do tego przereklamowanego miejsca, ale im wyżej się wdrapywaliśmy, tym większe i bardziej imponujące były. Po dotarciu do najwyższego, siódmego, zgodnie zmieniliśmy zdanie, stwierdzając, że zasłużenie mają opinię jednego z piękniejszych miejsc Tajlandii. Na dodatek im wyżej, tym mniej ludzi dociera, bo większość Tajów pluska się na niższych poziomach.

DSC_0286

DSC_0335

rybki
L: W lewym dolnym rogu- w wodzie są ryby sporej wielkości. I gryzą skubane.

DSC_0353

DSC_0367

SONY DSC

zjeżdżalnia

DSC_0404

DSC_0434

SONY DSC

Kilka dni wcześniej oglądaliśmy węże w niewoli, tym razem udaje nam się dojrzeć jednego w naturalnym środowisku, tuż przy ścieżce prowadzącej do pierwszego z wodospadów:

wąż
W drodze do Erawan:
DSC_0461

DSC_0470

Kanchanaburi:

bufet kanchanaburi
nieodłączny element tajskiego miasta :)
DSCN5613
pad thai, czyli pysznego makaronu, rodzajów kilka

DSC_0207

żarówki
L: nie ma to jak kreatywność :)))
DSCN5589
hello kitty!
DSCN5590
„policja turystyczna, twój pierwszy przyjaciel” :O
DSCN5591
Aussie Bar
DSCN5593
ul. Kambodżańska. W miasteczku są ulice wszystkich chyba państw uczestniczących w wojnie na tych terenach

A tak prezentował się nasz guesthouse z domkami na wodzie:

hotel kanchanaburi

Niedaleko jest jeszcze jedna atrakcja dla turystów – popularna Tiger Temple, czyli świątynia, w której mnisi trzymają tygrysy. Można je tam dotykać, głaskać, przytulać. Nie jest tajemnicą, że zwierzęta dostają środki uspokajające, aby pozować do zdjęć bezmyślnym turystom. O nie, tego widzieć na pewno nie chcę.

W Kanchanaburi jest tak cicho i sielsko, że aż chciałoby się tam zostać dłużej, ale już mamy bilet na pociąg na południe, uderzamy na przepiękne Railay, o którym w następnym odcinku.

*część zdjęć pochodzi od Pawła

Praktyczne info:

  • do Kanchanaburi dostaliśmy się z Bangkoku minibusem (niestety cena i miejsce jego odjazu mi umknęły z pamięci… Było to w pobliżu którejś ze stacji SkyTraina). Wysadzić nas chcieli w guestohousie, z którym pewnie mają umowę, ale kiedy stwierdziliśmy, że tam nam się nie podoba, bez problemu zawieźli nas do kolejnego.
  • wybór opcji noclegowych jest spory, część guesthouse’ów położona jest bezpośrednio nad rzeką, z „szuwarowym ogródkiem”
  • jeśli jedzenie to tylko na codziennym night markecie niedaleko cmentarza – tanie i pyszne
  • do wodospadów Erawan organizowane są wycieczki z Kanchanaburi, my, jako, że byliśmy większą grupą (we 4) i cenimy sobie swobodę, wynajęliśmy taxi, która wyszła taniej i na nas tam na miejscu kilka godzin czekała
  • wstęp do Parku Narodowego kosztuje aż 400 b – ale warto ;)
  • przy wodospadach od czwartego w górę możemy przebywać tylko do godz. 15, najlepiej więc wybrać się do parku w miarę rano. Przydają się dobre buty, chociaż i w japonkach da radę

Skomentuj Emiwdrodze Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

8 Comments
  • kasia
    25 maja, 2016

    czy bilety autobusowe i kolejowe zawsze trzeba kupowac wcześniej? Nie da rady ot tak tu i teraz? I pewnie zawsze w kasie a nie w autobusie? na Sri lance autobusowe kupowalismy w autobusie, chodził facet z kasa fiskalna na szyji ;-) i to było super.

    • Emiwdrodze
      26 maja, 2016

      Autobusowych nie da się dużo wcześniej, a już na pewno nie przez internet, jedynie na dworcu albo w autobusie właśnie, tak samo jak na Sri Lance. Kolejowe im wcześniej tym lepiej – na niektórych trasach wyprzedają się szybko nawet w „normalne” dni, nie mówiąc już o świętach.

  • Anderson
    17 października, 2015

    Piszesz takie tytuly zeby nawbijac wejsc czy serio wg Ciebie to sa rajskie wodospady?

    • Emiwdrodze
      17 października, 2015

      Haha i jedno i drugie chyba! Chociaż do onetu mi daleko. Ale że co, byłaś/byłeś i Ci się nie podobało czy na podstawie zdjęć oceniasz? Bo ja nad Niagarę jeszcze nie dotarłam, ale widziałam już trochę wodospadów i te są wg mnie rajskie. Serio.

  • whynotgettinglost
    13 stycznia, 2014

    Emi, dzięki za artykuł. Miałam wpaść do Kachanaburi na jednodniową wycieczkę przespacerować się mostem, Zostałam na dwa dni i chętnie zostałabym dłużej. Pierwszy raz Tajlandia zaskoczyła mnie obniżiką cen. Wstęp do parku ( 12.01.2014) 200 baht! Yupi. Może komuś z Twwoich czytelników przydadzą się poniższe informacje. Dojechałam do Kachanaburi z Bangkoku autobusem 110 baht z Południowego Dworca, 2 ha, numery autobusów 81-1 do 81-36 jadą nową, krótszą trasą. Wróciłam do Bangkoku minibusem za 120 baht, wysadzono nas małym dworcu minibusów przy Victory Monument ( blisko kolejki). Dojazd do wodospadów Erawan był kultowy. Z dworca autobusowego w Kanchanaburi wsiedliśmy o 9:15 rano w wechikuł czasu – kolorowy autobus z wiatrakami i innymi gadżetami ( 50 baht). Podobno kursują od 8:00 do 15:30. 1.5 ha dojazdu, malownicza trasa. Powrót 10:00, 12:00, 14:00 i 16:00 ostatni. Boskie miejsce! Również polecam. Dzięki Emi!

    • Emiwdrodze
      17 stycznia, 2014

      dzięki, na pewno ktoś skorzysta! Sama bym tam chętnie kiedyś wróciła na dłużej i przejechała się koleją śmierci i poleniuchowała w tych bungalowach nad rzeką :) My też jechaliśmy wehikułem czasu, ale przy innej okazji

  • whynotgettinglost
    6 stycznia, 2014

    W jakim guest housie się zatrzymaliście? Wygląda interesująco?

    • Emiwdrodze
      7 stycznia, 2014

      oj niestety nie pamiętam nazwy, ale jeden z ciągu nad samą rzeką, jest tam w czym wybierać