Karimunjawa – perełka Jawy

(ostatnia aktualizacja: 25.04.2025)

 

Snorkelling, nurkowanie

Podczas takiej wycieczki snorklingowej zaczyna naszą łódką porządnie bujać, telepie nami na lewo i prawo. Oczami wyobraźni widzę już jak łódka się przewraca. Koleżanka uspokaja mnie „co Ty, zobacz jacy oni są wyluzowani, kapitan steruje stopą” (naprawdę tak było!) :D Tyle lat w Indonezji, a wciąż tylko zazdroszczę im takiego bezstresowego podejścia do życia zamiast też je przyjąć :P

Śmieci na Karimunjawie

Karimunjawa (jak i większość indonezyjskich wysp, z największym naciskiem na Bali) ma problem ze śmieciami. Plaże są zasypane plastikiem. Podczas przerwy w snorkelingu na wycieczce łódką wraz z kilkoma innymi turystkami zamiast leżeć na słońcu uzbierałyśmy kilka sporej wielkości worów śmieci. Biuro, z którym byłam na tej wycieczce, prowadzi nawet akcję „kawa za worek śmieci”, ale… Worki, które dają, też są z plastiku – a wystarczyłoby wyłowić z plaży wory, które już tam leżą, jest ich trochę. Po drugie, chłopcy prowadzący wycieczkę zaoferowali tę kawę tylko paru najbardziej chichoczącym na ich głupie żarciki pięknościom, reszcie już nie :) Po tym jak przytachałyśmy tych dobrych kilka kg śmiecia na łódkę (a chłopcy mieli nietęgie miny widząc, że będą to musieli tachać gdzieś dalej), do brzegu przybiła kolejna, pełna Indonezyjczyków. Pierwsze kroki skierowali do sklepiku, w którym sprzedają colę w puszkach, chipsy i inne „niezbędne” na bezludnej wyspie produkty. Potem na piasku urządzili sobie piknik, zaparzając wodę na zupki instant, które przywieźli ze sobą. Śmieci oczywiście zostawili po sobie na plaży. A obok w hamakach wisieli sobie panowie rezydujący na wysepce i tylko patrzyli zamiast zwrócić uwagę. Nie zrzucam tu całej winy za śmieci na miejscowych, bo przypływają one z prądami również z innych, ościennych państw czy też hoteli, w których śmiecą turyści, myśląc, że problemu nie ma skoro wyrzucają plastik do kosza na odpadki, a nawet z innych kontynentów.

 

Praktyczne wskazówki

Jak dostać się na Karimunjawę i ile to kosztuje?

Sposoby są dwa jeden, bo przeloty są niedostępne od czasów pandemii; mówi się o otwarciu lotów na trasach Yogyakarta/Semarang-Karimunjawa, ale wciąż nie wiadomo kiedy:

1. prom z Jepary lub Semarang – kompletny rozkład znajdziecie tu. Te z Semarang są niepewne i kursują nieregularnie, więc lepiej celować w Jeparę.

Fast ferry – duży prom, płynący niespecjalnie szybko. Czas przeprawy to ok. 2-3 godz. Bilet executive z miejscówką kosztuje 200 k. Slow boat płynie 4-6 godzin i kosztuje 130 k (economy, bez miejscówek i klimatyzacji) lub 170 k (VIP, z miejscówkami i klimą). Na łódce panuje dość egzotyczny klimat. Dangdut (indonezyjskie disko) sączy się z TV tak głośno, że własnych myśli nie słychać. Klima podkręcona na maksa, oprócz bluzy i skarpetek okrywam się ręcznikiem i mimo wszystko trzęsę się z zimna – standard w azjatyckich środkach transportu. A dziadzio siedzący obok zagaduje do mnie pytaniem „dokąd płyniesz?” :D

Z Yogyakarty do Jepary dostaniecie się za ok. 200 k DayTransem lub busikami innych przewoźników. Najlepiej wyjechać na noc tym o godz. 23, wtedy do portu dociera się wczesnym rankiem. Podróż trwa 4-6 godzin, w zależności od natężenia ruchu. Można też kombinować z przesiadką w Semarang, wychodzi taniej, ale dużo dłużej i tracimy wtedy dzień. Bilety na najbardziej lokalne z autobusów są super tanie: Jogja (terminal Jombor)-Semarang: 50k, Jepara-Semarang 20 k.

Można też wynająć prywatne auto z kierowcą.

Mam na Jawie biuro podróży i sprawdzonych kierowców dobrze mówiących po angielsku. Organizujemy m.in. pakiety z noclegami na Karimunjawie, łódkami i odbiorem z Yogyakarty/Semarang. Skontaktuj się ze mną mailowo :)

Jak przemieszczać się po głównej wyspie?

Będąc na Karimunjawie po raz pierwszy na samym początku pobytu w Indonezji wciąż bałam się jeździć motorem. Wyspę odkrywałam na rowerze bez hamulców (i do dziś mam pamiątkę tego na kolanach ;)) i pieszo. Dopiero za drugim razem, kiedy wreszcie wsiadłam na motor, dotarło do mnie ile jeszcze kryje się poza tamtym malutkim kawałeczkiem przebytym wcześniej. Motorem spokojnie można przemierzyć wyspę z południa na północ w jeden dzień, odkrywając po drodze coraz to kolejne plaże. Uważam to za jedyną słuszną metodę odkrywania wyspy. Na miejscu można wypożyczyć też auto z kierowcą, jednak to dużo wyższy koszt.

Wypożyczenie motoru: 75k/dzień

Transfer z hotelu na lotnisko: od 300k/auto

Gdzie spać na Karimunjawie?

Na głównej wyspie dużo się buduje, z każdą kolejną wizytą na Karimun odkrywam nowe hoteliki i pensjonaty.

Część z obiektów noclegowych na wyspie otwartych jest tylko sezonowo.

• Mój obecny faworyt to zdecydowanie Eco Casa – proste bungalowy przy samiutkiej plaży. Wystarczy odpłynąć kilkaset metrów kajakiem, które gościom udostępniają za darmo, żeby posnorklować z podwodnymi widokami wcale nie gorszymi niż na takim Komodo. Można tu spotkać żółwie i oczywiście mnóstwo kolorowych ryb. Miejsce stworzone z sercem nie przez dużego inwestora, a przez parę Włochów, którzy wcześniej mieszkali w Yogyakarcie. Stefano, właściciel, jest szefem kuchni (włoskiej oczywiście), co oznacza dobre jedzonko. Minusem jest duża odległość od portu/wioski, co oznacza brak innych opcji kulinarnych w okolicy.

Budżetowo:

Najtańsze noclegi (od 100k za pokój) to homestaye w centrum wsi, ale jak dla mnie wszystko to, co w wiosce to kiepski wybór, bo meczety są tu wyjątkowo aktywne. Nie można tam zmrużyć oka przez ich zawodzenie w środku nocy. 

• Big-K hostel – hostel z pokojami prywatnymi i łóżkami w dormie i przyjemnym widokiem
• L’isola che oraz Indigo – i znów ci Włosi… Dwa hostele prowadzone przez sympatyczną parę włosko-indonezyjską, którzy mają też w centrum jedną z lepszych kawiarni

Średnia półka:

od 400k za pokój z prywatną łazienką i klimatyzacją:

• The Secret – miejsce na tyle sekretne, że nawet nie mają tabliczki z nazwą xD Najlepsza obsługa i piękne zachody słońca! Mam do tej villi sentyment i będę tu wracać :) To prywatny dom niemiecko-indonezyjskiej pary, który wynajmują, gdy są w rozjazdach.

• Legon Waru– nowe miejsce z pięknymi widokami, prawie prywatną plażą i (co rzadkie!) wanną na wyposażeniu
• Ayu Hotel – przyjemny rodzinny hotelik prowadzony przez dziewczynę z Jogji i jej męża Niemca, kawałek poza wioską
• Cocohuts z takim o widokiem:

• Joglo Mirabelle – nowe bungalowy wybudowane przez Francuza, w odległości spacerku do fajnych plaż
• Happinezz Hills – jedno z niewielu w tej klasie miejsc z basenem (tylko czy nie lepiej pluskać się w morzu, które tu takie idealne?). Pokoje w stylu raczej hotelu biznesowego

Na bogato:

Od 1,2 mln dużo wzwyż za luksusy (jak na tutejsze standardy!):

• Mega Resort – nówka sztuka w stylu malediwskim, wygląda obiecująco, ale jeszcze brak wielu opinii

• Kura Kura – oczywisty wybór dla tych, których nie ogranicza budżet. Wyspa, na którą wstęp mają tylko goście hotelowi

• Breve Azzurine – resort mający już lata świetności za sobą, za to blisko wioski, z prywatną małą plażą i restauracją nad samym morzem

Dla chcących odciąć się od świata, na samej plaży:

• Bunga Jabe – proste chatki, blisko lotniska. Rodzinka prowadząca ten przybytek to Bajo pochodzący z Sulawesi, dobrze gotują! Można tu wybrać się na samą kolację po uprzedniej rezerwacji
• Floating paradise – z dala od wszelkiej cywilizacji, idealny na romantyczny wypad
• camping na którejś z bezludnych wysp. Nie musicie mieć własnego namiotu, można go tu wypożyczyć (hamaki też!), są tu też biura, które za odpowiednią opłatą zajmą się i transportem, i rozpaleniem ogniska na takiej wysepce

Rezerwując nocleg czy to w Indonezji, czy gdziekolwiek indziej na świecie przez któryś z wyżej podanych linków lub ten, ogólny, oddajesz część prowizji booking.com w moje ręce. Głównie tak zarabiam na blogu – to największa motywacja do tworzenia kolejnych wpisów, dzięki ;)

Co i gdzie jeść na wyspach?

Restauracje zgromadzone są głównie w wiosce, a bezsprzecznie najlepszym miejscem na kolację jest plac Alun Alun w jej centrum. Każdego wieczoru na stoiskach tam rozstawionych znajdziemy takie cuda:

które na bieżąco zostaną dla nas przyrządzone.

Przed zamówieniem dobrze zapytać o cenę – o ile do ostatniej wizyty miałam same dobre doświadczenia z uczciwością lokalsów, tym razem niesmak zostawiły panie, które skasowały nas jak za kolację w restauracji. Nie mam w zwyczaju, mówiąc po indonezyjsku płynnie i szczątkowo po jawajsku (na tyle, żeby zrozumieć liczby) pytać o ceny na lokalnych stoiskach z jedzeniem. Na nowych dla mnie wyspach, owszem, żeby rozeznać się w cenach. Na Jawie nigdy. To przykry wyznacznik coraz większej liczby turystów pojawiających się tu. Porcja ryby z ryżem powinna kosztować ok. 15-30 k.

W wielu z tutejszych pensjonatów do dyspozycji gości jest kuchnia.

Z kawiarni moją ulubioną jest Kawela – mają nawet matchę na mleku kokosowym.

Na Karimun rosną orzechy nerkowca! Sezon na nie jest w okolicach września, na tutejszym rynku są wtedy niesamowicie tanie (<30 zł za kg).

Bez problemu (a powiedziałabym, że łatwiej niż na Jawie) dostanie się tu w sklepikach alkohol – piwo czy mocniejsze trunki. Większość hoteli, szczególnie tych prowadzonych przez Europejczyków, także ogarnie temat jak tylko zapytacie.

Kiedy najlepiej odwiedzić Karimunjawę?

Sezon na Karimunjawie trwa od maja do października. Chłodniej jest tu od listopada do marca, ale wtedy może dużo padać – a jak leje i wieje to kolorki nie te, a i fale są duże=nie pływają łódki, może być wtedy trudno się stąd wydostać. W takich sytuacjach niewielkie samoloty często są zapełnione na kilka dni wprzód. To się zmieni jak tylko uruchomią się połączenia lotnicze na trasie Semarang/Yogyakarta-Karimunjawa, co jest w planie na nieokreśloną bliższą przyszłość :)

Pozostałe info:

Na głównej wyspie zasięg ma sieć Telkomsel (Simpati), ale także XL.

W wiosce znajduje się apteka i punkt medyczny, ale są słabo zaopatrzone.

Jest tu jeden bankomat, ale lepiej na nim nie polegać – pieniądze szybko się w nim kończą. Płatność kartą zależy tu od zasięgu, najbezpieczniej zabrać ze sobą gotówkę.

Inne ceny:

• opłata za wstęp do parku narodowego (uiszczana w porcie): 5 k lokalsi i 20 k turyści
• półdniowy snorkelling tour: 200k
• wstęp do lasu namorzynowego: dla turystów 155 k w tygodniu i 230 k w weekendy (dla porównania, miejscowi płacą tylko 10-12,5k…)