7 indonezyjskich śniadań

…na 7 dni tygodnia. Czyli co Indonezyjczycy jedzą z rana – oprócz tego, że oczywiście jest to ryż :)

Naleśniki z owocami serwowane w hotelach na Bali to nie jest coś, co zjadłby z rana Indonezyjczyk! Spotkałam się ze stwierdzeniem, że w Indonezji nie ma śniadań, kolacji czy podwieczorków. Są tylko obiady jedzone o różnych porach. W wielu jej rejonach to niestety prawda, dzień zaczyna się (i kończy) od nasi goreng (smażonego ryżu) czy niekoniecznie lżejszego nasi ayam goreng – ryżu (co za niespodzianka :P) ze smażonym kurczakiem. Na szczęście w dużych miastach wybór jest większy – i Yogyakarta jest jednym z najlepszych miejsc, żeby się o tym przekonać. Knajpki serwujące dania śniadaniowe otwarte są przez tylko kilka godzin dziennie, na ogół do godziny 9-10 (ludzie wstają tu bardzo wcześnie!) lub do wyczerpania zapasów. Wybrałam siedem dań najłatwiejszych do znalezienia wczesnym rankiem.

1) soto ayam – mój absolutny faworyt. Zupka a’la rosół – z kurczakiem, kiełkami soi, ryżem i…makaronem. Najlepiej smakuje pokropiona sokiem z cytryny. Występuje też jako soto daging (lub soto daging sapi) – z wołowiną zamiast kurczaka.

2) bubur ayam – kleik ryżowy z kurczakiem, orzeszkami ziemnymi i prażynkami

Wszystkie kolejne dania są wegetariańskie, a niektóre wegańskie (w przypadku tych z jajem wystarczy dodać „tanpa telor” – „bez jajka”):

3) nasi kuning – ryż gotowany z dodatkiem kurkumy, której zawdzięcza swój kolor, mleka kokosowego i trawy cytrynowej. Serwowany z dodatkiem jajka (najczęściej pokrojonego w paski), kawałkami słodkiego tempe (fermentowana soja), startym prażonym kokosem i oczywiście prażynkami. Tu podany z sokiem ze smoczego owocu (buah naga).

4) nasi uduk – ryż gotowany w mleczku kokosowym z dodatkiem trawy cytrynowej i goździków, tu podany ze smażonym ziemniaczkiem, omletem pokrojonym w paski i tempe.

5) nasi pecel – biały ryż z dodatkiem warzyw (tu kiełki soi, ogórek pokrojony w kosteczkę i szpinak wodny) i jajka sadzonego. Jego najważniejszym składnikiem jest pyszny (choć czasem nieco ostry!) sos z orzeszków ziemnych. Na zdjęciu podany z peyek – czyli czymś w rodzaju chipsów z orzeszkami ziemnymi.

Nieodłącznym dodatkiem do powyższych dań są gorengan, czyli smażone w głębokim tłuszczu tempe czy tofu (tahu) w cieście, bakwan (zasmażane w cieście kawałeczki warzyw, najczęściej kukurydzy i marchewki) lub krupuk (krewetkowe prażynki). Wystawione są one na stołach i płaci się za nie już po zjedzeniu. I oczywiście sambal – ostry sos chilli! Jeśli nie przyzwyczajeni jesteście jeszcze do indonezyjskiego poziomu ostrości, lepiej przy zamówieniu dodać „tidak pedas” (nieostre). Jawajczycy wszystko polewają też „kecapem”, który z keczupem nie ma nic wspólnego – to słodki sos sojowy.

I parę śniadań na słodko:

6) ketan – ciasteczka ze sticky rice, posypane wiórkami kokosowymi i podawane z przesłodkim sosem

7) burjo – to skrót od „bubur kacang hijau” (owsianka z zielonej fasoli na mleku kokosowym), jakkolwiek dziwnie by nie brzmiało, smakuje całkiem, całkiem

A oto przykłady paru śniadań hotelowych (to w tanich, byle jakich hotelikach, w droższych często mają bufet na zachodnią nutę):

Wymienione powyżej dania są popularne na ulicach Yogyakarty i stoiska je sprzedające są oblegane codziennie, ale gdy zapytałam znajomych Indonezyjczyków jakie jest to ich typowe śniadanie, odpowiedzieli „Indomie” (największa duma Indonezyjczyków, ich lokalne zupki chińskie) lub roti tawar (czyli paskudny tostowy „chleb”, jedyny jaki tu znają)…

Co wolicie zjeść rano – ryż czy jednak śniadanie po europejsku? :)