Chandigardh – azjatyckie miasto idealne

…przynajmniej z założenia. I wcale nie mowa tu o Singapurze! Chandigardh, stolica dwóch stanów naraz- Haryana i Punjab, został zaprojektowany przez francuskiego architekta Le Corbusiera w połowie XX w. Miasto szczyci się ciekawym zagospodarowaniem przestrzeni i najwyższym w Indiach poziomem życia.

Na pewno nie bez znaczenia jest, że skupia się tu mnóstwo urzędów (z racji piastowania funkcji podwójnej stolicy) – w krajach trzeciego świata praca w rządowych instytucjach jest dobrze płatna i jako jedna z niewielu zapewnia emeryturę.

Miasto to jak na Indie jest niemal wioską – ma tylko milion mieszkańców. Wg planu miało tu mieszkać nie więcej niż 150-500 tysięcy ludzi, a miasto podzielone na sektory w kształcie prostokątów ograniczać miał pas zieleni, rozbudowa poza który byłaby zabroniona. Nie udało się utrzymać tych założeń, ale trzeba przyznać, że jest tu naprawdę zielono, ulice są szerokie i nie aż tak bardzo zatłoczone. Niestety jednak to, co zbudowano za czasów jego świetności, jest zaniedbane. Jak przystało na Punjab, dominują tu Sikhowie. Śmieszny jest widok dumnie wyglądających panów w turbanach jadących traktorem główną ulicą.

Poza całkiem ciekawym Rock Garden (ogród skalny/kamienny) mają tu też ogród różany z ok. 1600 gatunków- ponoć największy w Azji. Ja skupiłam się na tym pierwszym. Zbudowany jest on z potłuczonej ceramiki- talerzy, umywalek, a nawet… sedesów.

Bez wątpienia jest to najbardziej zielone i najczystsze miasto Indii, ale też najdroższe. Najtańszy nocleg, jaki znajduję dwukrotnie przekracza mój budżet, więc padnięta po nieprzespanej nocy w autobusie w kilka godzin „zaliczam” zwiedzanie i zmywam się stąd jeszcze tego samego dnia. W parku zagaduję do dwójki Polaków – z początku nie wydają się być zadowoleni ze spotkania swojej rodaczki na wakacjach, więc wycofuję się szybko, ale potem trafiamy na siebie znów w autobusie do Haridwaru i okazują się być w porządku, kilka godzin jazdy urozmaicone rozmową mija mi błyskawicznie. Obaj są po 40tce i kilka razy do roku podróżują skrajnie tanio, mimo, że wnioskuję, że nie narzekają na brak kasy. Czasem zabierają ze sobą też dzieci. Byli już w ponad połowie krajów świata i jedynym, o którym wypowiadają się bardzo negatywnie, są właśnie Indie.

Miasto idealne? Ja do mieszkania wybrałabym jednak Kopenhagę czy Nowy Jork!

A pamiętacie jeszcze, które polskie miasto nazywa się „idealnym”? Jeśli nie, pisałam o nim tutaj.