Madakaripura – najwyższy wodospad Jawy

…i drugi pod względem wysokości w całej Indonezji. Jest spektakularny i łatwo dostępny, blisko często uczęszczanej trasy Probolinggo-Bromo, warto więc rozważyć dodanie go do planu podróży po Jawie.

Madakaripura, mimo że naprawdę imponujący, przez długie lata umykał uwadze turystów przemierzających trasę Yogya–Bromo. Dopiero od niedawna jest coraz bardziej doceniany.

Pod sam wodospad nie da przejść się suchą stopą (ani głową). Już od wejścia gonią za nami sprzedawcy peleryn, wmawiając, że bez niej się nie obędzie. Fakt, jeśli nie mamy ciuchów na zmianę, lepiej zabrać coś wodoodpornego oraz buty do chodzenia w wodzie, bo czeka nas przeprawa przez kurtynę wodną i po śliskich skałach. Przyda się też coś do zabezpieczenia elektroniki przed wodą. Podkreślę, że byłam tam w środku pory suchej, kiedy inne okoliczne wodospady są wyschnięte, w porze deszczowej jest więc zapewne jeszcze mokrzej.

Jak dostać się pod wodospad Madakaripura?

• W porze deszczowej trzeba być tam rano, bo później jest duża szansa opadów i wejście pod wodospad zamykają ok. godziny 12. W najbardziej deszczowe dni ze względu na bezpieczeństwo dostęp jest w ogóle niemożliwy. W porze suchej godziny otwarcia to 8-16.
• Z parkingu pod kasę biletową niestety trzeba podjechać moto taxi. Mafia jaka rządzi w okolicy nie przepuści nikogo, na kim mogłaby zarobić, jest to pod tym względem jedno z gorszych miejsc na Jawie i z roku na rok robią się ponoć coraz bardziej natarczywi. Pod Madą byłam z kierowcą i przewodnikiem z Malang, który jeździ tam często. Sam był oburzony, że po raz pierwszy nie wpuścili go na teren wodospadu bez opłaty. Dalej lokalny przewodnik próbował oszukać nas raz jeszcze, prosząc o dopłatę za wejście. Miejsce przepiękne, jednak otoczka wokół całego tego biznesu okropna.
• Oficjalnie przewodnikowi, bez którego wejść na teren wodospadu nie możemy (jeden przewodnik na grupę), płaci się 50k za ojeka, ale widziałam, że dał z tego kierowcy tylko 20k.
• Bilet wstępu: lokalny 18k, dla obcokrajowców 36 k