Ayutthaya – pod znakiem świątyń

Mając kilka ostatnich dni w Tajlandii wymyśliłam sobie, że znajdę jakieś spokojne miejsce do poczilowania w bliskiej okolicy Bangkoku. To dopiero wyzwanie! Padło na Ayutthaję, nie wiedzieć czemu. I wtedy w Lonely Planet (któremu z zasady do końca nie wierzę) przeczytałam, że „Ayutthaya nie jest tak spokojna, jaką ją sobie wyobrażasz”. Czy więc warto spędzić tam więcej niż tylko kilka godzin jak większość turystów?

Wymarzyłam sobie, że znajdę jakiś pokoik nad rzeką na uboczu od tych wszystkich świątyń i tam spędzę kilka dni. Z książką, w hamaku, pośród zieleni i odgłosów egzotycznego ptactwa. A po mieście jeździć będę rowerem.

Ayutthaję, po przeczytaniu kilku opisów, wyobrażałam sobie identycznie jak Kanchanaburi – pełną leniwych guesthousów nad jeszcze leniwszą rzeczką. Albo chociaż Chiang Mai, które jest przecież dwa razy większe, a mimo to da się tam wypocząć. Przyjechałam więc na miejsce cała szczęśliwa, że opuszczam ukochany, ale jednak męczący Bangkok, przepłynęłam łódeczką z jednego na drugi brzek rzeki i znalazłam nocleg wydawałoby się wystarczająco daleko od turystycznego centrum. Niestety jak to zwykle bywa, jak się człowiek na coś nastawi, potem jest rozczarowany – tak było i w tym przypadku. Miasto okazało się dość ruchliwe, brzydkie i bez charakteru. Na rzece ten ruch wcale nie był mniejszy. Okazało się, że oprócz świątyń naprawdę nie ma tu żadnych ukrytych skarbów. Albo są… mocno ukryte :D No świetnie. Koniec końców i ja, niepałająca już wcale do kolejnych świątyń podobnych do tych, które już widziałam żadnym uczuciem, wypożyczyłam motor i zaczęłam zwiedzać…świątynie.

Jakie świątynie zobaczyć w Ayutthai?

Jest ich trochę, więc od którejś trzeba zacząć. Największe tłumy panują w raptem kilku, więc jak mamy ochotę od nich uciec, są dwa rozwiązania:

• w Ayutthai nocować i zacząć zwiedzać wcześnie rano, przed przyjazdem jednodniowych wycieczkowiczów z Bangkoku
• wybrać te na uboczu

Nie zwiedziłam wszystkich polecanych w przewodnikach świątyń, nie miałam na to ochoty. Wybrałam ich kilka. Mimo że miałam farta i przy wypożyczaniu motoru spotkałam parę Hiszpanów, którzy oddali mi swój karnet na zwiedzanie WSZYSTKICH świątyń w mieście ważny przez calutki miesiąc, nie powiem, żebym wykorzystała go na maksa, bo to nie świątynie były głównym celem mojego przyjazdu do Ayutthai, ale trochę kasy pozwoliło mi to zaoszczędzić.

Moje typy są dwa:

Wat Mahathat

Wat Yai Chai Mongkhon

Na terenie świątyń (i wokół pomnika księcia Naresuana) znalazłam mnóstwo posągów kogutów – są ich tam setki, jeśli nie tysiące. Malutkie i olbrzymie, złote i kolorowe, a niektóre połyskujące w słońcu czy pokryte brokatem. Przywożą je tu tajscy pielgrzymi na upamiętnienie odzyskania przez Tajlandię niepodległości. Mówią, że tajski książe Naresuan, uwięziony przez Birmańczyków w XVI w., założył się z birmańskim księciem, że ten, czyj kogut wygra walkę, otrzyma władzę nad Tajlandią. Tajski kogut był silniejszy, do tej pory czci się go więc tutaj.

Moja ulubiona część, szczególnie w Tajlandii, czyli:

Gdzie smacznie zjeść?

Centrum zainteresowania turystów jest tutejszy night market, który jest jednak jednym ze słabszych, na których miałam okazję być w Tajlandii. Nijak się ma do tych w Krabi czy Bangkoku.

Tym razem szukałam bardziej wyrafinowanych dań niż smażony ryż czy makaron na tysiąc sposobów, które to na ogół w lokalnych jadłodajniach podają – choć Ayutthaya ma swoje miejscowe „boat noodles”. Postanowiłam poszukać czegoś na tripadvisorze, co u mnie na Jawie sprawdza się bezbłędnie, jednak w Tajlandii, jak się okazało, głównie turyści, a nie lokalsi, oceniają tam knajpy, wylądowałam więc w przyjemnych, ale z pewnością tylko dla turystów przeznaczonych restauracyjkach. Wciąż było pysznie (czy można w ogóle zepsuć tajskie jedzenie?), jednak ceny były sporo wyższe niż te, do których przyzwyczaiły mnie uliczne jadłodajnie.

Gdzie spać w Ayutthai?

Dla tych na budżecie polecić mogę przyjemny hostel Slow Tree z bardzo fajną obsługą, czysty i wygodny. Mają łóżka w dormie i pokoje prywatne, wszystkie z klimatyzacją.

Jak dojechać do Ayutthai z Bangkoku?

Zapomniałam już jak proste jest podróżowanie po Tajlandii. Do Ayutthai z Bangkoku pociągi jeżdżą minimum co godzinę i są super tanie. Czas przejazdu to 1,5-2h. Rozkład jazdy pociągów znajdziecie tu. Na bangkocki dworzec Hualampong dostać się można autobusem z chyba każdego miejsca w mieście łatwo i tanio.

Jak przemieszczać się po mieście?

Na upartego można świątynie zwiedzać chodząc pomiędzy nimi pieszo, jednak odległości między niektórymi są spore. Większość turystów decyduje się na objazdówkę tuk-tukiem (choć targować się trzeba mocno) lub rowerem – to bardzo tania opcja i wypożyczalnie są zaraz po wyjściu z dworca i przekroczeniu rzeki łódeczką. Ja wypożyczyłam motor – ruch tutaj jest w porównaniu do Jawy dużo mniejszy. Działa tu też Uber i Grab, ale tylko samochodowy, moto taksówkarze za to krążą po mieście i wystarczy ich zatrzymać.

Ceny wstępów, godziny otwarcia świątyń

Jest wiele świątyń, do których za wstęp nie płaci się nic, ale za wejście do tych najważniejszych kasują najczęściej po 50b.

Można też kupić karnet upoważniający do wejścia do wszystkich, jego ważność to aż miesiąc! Kosztuje on 220 b.

Zdecydowana większość świątyń otwiera się o 8 rano i zamyka o 17:00 – nieliczne trochę później.

Czy warto zostać w Ayutthai na noc?

Na pewno w dwóch przypadkach:

• jeśli chcemy zacząć zwiedzanie rano lub zakończyć wieczorem – unikniemy w ten sposób tłumów jednodniowych turystów z Bangkoku.
• jeśli dalej kierujemy się na północ – Ayutthaję można wtedy zwiedzić po drodze, bo jest na linii kolejowej prowadzącej do Lopburi czy nawet Chiang Mai. Spokojnie jednak można obskoczyć wszystko co ciekawe w tym mieście w jeden albo nawet pół dnia.

W innych przypadkach, mając w Tajlandii mniej niż miesiąc, myślę, że szkoda czasu, są tu przyjemniejsze miejsca, jak choćby Sukhotai, po którym faktycznie pojeździć można rowerem – jest to jednak sporo dalej od Bangkoku.