Plaża jak z pocztówki

Zwykle jest tak, że się człowiek naogląda pocztówkowych obrazków i potem jest rozczarowany. Przyjeżdża na miejsce, a tam syf, kiła i mogiła. Plaża brudna i zatłoczona, a niebo zachmurzone. No i tych palm wcale nie ma tylu, jak na zdjęciach. Tyle miejsc znanych z pocztówek mnie już rozczarowało, że przestałam się łudzić, że znajdę prawdziwy raj na ziemi. Okazuje się jednak, że istnieją miejsca, które na żywo są nawet piękniejsze niż na zdjęciach! Jednym z nich jest Railay. Raj dla wspinaczy, a także tych, którzy plażowanie lubią łączyć z aktywnym wypoczynkiem (łażenie po skałkach!). Miejsce ze ścisłej czołówki mojej azjatyckiej listy przebojów.

Przed wyjazdem do Railay poszperałam trochę w internecie na jego temat i natknęłam się na kilka blogów, których autorzy negatywnie wypowiadają się o tej miejscówie. Że brudno i tłoczno właśnie, komercyjnie na maksa i drogo (to akurat prawda…) itepe, itede. Nikt z nich nie ruszył jednak czterech liter, żeby zeksplorować pobliskie trasy wspinaczkowe (czy też spacerowe, żadnego sprzętu tam nie potrzebowaliśmy, więc nie wiem w sumie, czy to jeszcze spacer, czy już wspinaczka). Dla mnie re-we-lac-ja!

Fakt, nie ma co oczekiwać, że nikt przed nami nie odkrył jeszcze tak pięknego miejsca. Za dnia plaża przy jaskini wygląda mniej więcej tak:

Wystarczy jednak przejść się tam późnym popołudniem/wieczorem, aby przekonać się, że:

• tłumy japońskich/koreańskich turystów, którzy byli tu tylko na jednodniowej wycieczce z którejś z sąsiednich wysepek, już popłynęły z powrotem
• nie ma też plażowiczów, bo słońce schowało się za skałami, więc plaża jest prawie pusta, a na dodatek szersza, bo przyszedł odpływ
• dzięki odpływowi możemy niemal suchą stopą przejść na skalistą wysepkę, która w dzień wydawała się tak odległa

  

Oczywiście, jak to w Tajlandii, na każdym rogu znajdziemy pyszne jedzenie (choć bazaru tu brak, a knajpki nie należą do najtańszych). Są też salony masażu i agencje turystyczne, które zorganizują dla nas wszystko – od wymiany dolarów na bahty, przez wycieczki łódką na snorkeling po zachodzie słońca (fluorescencyjny plankton!) i do Maya Bay (tej od „Niebiańskiej plaży”, ale tam już kiedyś byliśmy), czy transfer do Kuala Lumpur. Prosto na lotnisko, jeśli tak chcemy. Do tego kobitka sama zaproponuje zniżkę, jeśli powiemy, że u jej sąsiadów jest taniej i uśmiechnie się tak, że i nam się ten uśmiech na resztę dnia udzieli.

  

W grocie na plaży Phranang jest mała kapliczka z rzeźbami penisów różnej wielkości i o różnym kształcie. Tajowie wierzą, że odwiedziny tego miejsca ułatwią im posiadanie potomstwa:

W Railay zastał nas też Songkran, czyli tajski Lany Poniedziałek. Z tą różnicą, że trochę tu cieplej i człowiek się chętniej poddaje działaniu tej zimnej wody ;) Trochę szkoda, że akurat w tym miejscu spędziliśmy ten dzień, bo więcej tam turystów niż lokalsów, ale zbyt dobrze nam było, żeby się ruszyć choćby do pobliskiego Ao Nang, gdzie moglibyśmy zobaczyć więcej świętowania. Po plaży biegały dzieciaki z bronią wodną o dziwacznych kształtach:

A to najlepszy w okolicy (oczywiście w naszej kategorii cenowej) hotel:

Aż żal stąd wyjeżdżać, ale P. ma ograniczony czas, więc zostawiamy w Railay Domi z Sebą, a sami uderzamy na Malezję!

*część zdjęć pochodzi od Pawła

Praktyczne info:

• Railay JEST drogie; plaża Tonsai to jego tańsza, backpackerska część; spędziliśmy tam jedną noc, ale potem stwierdziliśmy, że jak już jesteśmy w tak niesamowitym miejscu, to chcemy być w centrum tego wszystkiego. Tonsai jest brzydka i niewiele tam do roboty, dość daleko jest do głównej plaży (ale można popłynąć łódką)
• potem przenieśliśmy się do Diamond Cave Resort & SPA w Railay East- za 4 os. pokój płaciliśmy 250 b od łebka, co było najtańszą opcją, jaką znaleźliśmy w tym pełnym luksusowych hoteli miejscu

• plaża Railay West jest najdroższa, ale z naszego hotelu na wzgórzu było do niej blisko (jak i do mojej ulubionej – Phranang). Cała okolica jest łatwa do obejścia na pieszo, wbrew pozorom nie jest taka wielka jak się wydaje.

• do wspinaczki na punkty widokowe i do laguny zdecydowanie przydają się porządne buty i zapas wody